Droevig nieuws - overlijden Aemilie de Jong

Deze week ontvingen wij het droevige nieuws over het overlijden van Aemilie de Jong. Aemilie is 19 september 2024 overleden.

Op vrijdag 27 september 14.00 uur vindt de crematie plaats in de Veluwezaal van het crematorium aan de Imboslaan 6 te Dieren. Na afloop is er gelegenheid om elkaar te ontmoeten in het restaurant de Thermiekbel op Terlet om herinneringen aan Aemilie op te halen.

Aemilie is bij velen van ons in de zweefvliegwereld bekend maar niet iedereen kent haar verhaal. Hieronder volgt het In Memoriam van Paul Michel de Grood:

Ik ben aan mijn laatste vlucht begonnen.

Dat staat op de rouwkaart van Aemilie de Jong uit Arnhem. Aemilie overleed vrijdag 20 september jl. op 77 jarige leeftijd. Zij was een bekende persoonlijkheid in de zweefvliegwereld rond Terlet. De instructeur met de twee Schotse collie's en soms ook 'de moeder van de SZT' genoemd.

Aemilie begon in de 70'er jaren met zweefvliegen op Terlet. Naast haar werk als verpleegkundige werd zweefvliegen haar grote liefde. Met haar toenmalige man Len had ze een Astir eenzitter waarmee ze overlandvluchten maakte. Haar enthousiasme en toewijding zorgde er voor dat ze de eerste vrouwelijke instructeur bij de 'school' op Terlet werd. Een van haar mentoren was Hans Groeneveld. Ze werd voor de eeuwwisseling ook veel 'ingehuurd' als gastinstructeur bij de Drienerlose. Uit die tijd stamt ook haar boekje 'vliegen op grote hoogte' dat nu nog op de website van de afdeling staat.

Met de komst van de SZT op Terlet werd Aemilie een van de dragende figuren. Zij was de drijvende kracht van het zomeravondvliegen, was een spil in de theorieopleiding, verzorgde BHV trainingen en was altijd beschikbaar voor 'iets nieuws ontwikkelen'. En ze bleef ook voor zichzelf vliegen met de 'Blanik maatschap', op Terlet en zweefvliegvakanties in de Franse Alpen.

Van 2012 tot 2016 was Aemilie actief als instructeur bij de GAE. Ze werd daar herenigd met het 'oude hout' en haar geliefde ASK-13. In 2016 moest Aemilie een zware operatie ondergaan die tot haar grote verdriet het einde van haar instructiecarrière in zou houden.

Minder bekend is het feit dat Aemilie ook daarna nog actief bleef. Ze verzamelde haar zweefvliegherinneringen en schreef deze op in korte verhalen. Vele daarvan hebben hun weg gevonden in de komische vliegverhalen van Jan Algera.

Aemilie staat in ons hart gegrift.

De leden van de Blanik maatschap