Voorheen viel de luchtsport paramotorvliegen onder de afdeling "Gemotoriseerd Vliegen".

In 2004 bij de legalisering van de luchtsport Paramotorvliegen, toen nog Snorvliegen genoemd, werd deze luchtsport ondergebracht bij de afdeling Gemotoriseerd Vliegen.
Dit had met name te maken met de regelgeving waar Paramotorvliegen onder kwam te vallen. De milieu (geluids) eisen waren immers identiek aan die van de MLA's. De manier van inschrijven in het luchtvaartuigregister was vergelijkbaar. Echter, een MLA is een MLA (ICAO code ULAC) en een Paramotor heeft de code PARA.

Paramotorvliegers maken gebruik van locaties, die zich het beste laten omschrijven als een "weide bij de boer". Door de lage vliegsnelheid, het feit, dat te allen tijde recht tegen de wind in gestart geland moet worden en het feit, dat de baan voor de start en na de landing enige tijd geblokkeerd zal zijn vanwege het resp. klaarleggen en opruimen van het scherm, zijn paramotors over het algemeen niet welkom op de reguliere luchthavens.
Mede hierdoor zijn er grote verschillen in de aandachtsgebieden tussen paramotors en de andere luchtvaartuigen van de reguliere recreatieve gemotoriseerde luchtvaart (GA).
Hierdoor, maar om om andere redenen, ontstond de behoefte voor een eigen afdeling.

Volgens de Wet- en regelgeving is een paramotor (gemotoriseerd schermvliegtuig) zelfs een "zweeftoestel".

Paramotorvliegen is een eenvoudige vorm van recreatieve luchtvaart, die door de ontwikkelingen op het gebied van het materiaal een grote ontwikkeling doorgemaakt heeft. Mede hierdoor is paramotorvliegen één van de meest veilige luchtsporten, die er bestaan.

De afdeling Paramotorvliegen heeft een eigen website: www.paramotorweb.nl

Hier kunt u een korte video zien van vlucht met een paramotor.
U vliegt als het ware mee met deze paramotorvlieger en kunt meegenieten van het prachtige uitzicht,

Het typerende van paramotorvliegen is, dat er met een scherm gevlogen wordt. Een scherm heeft in tegenstelling tot een normale vleugel geen starre hoofdconstructie. Het scherm ziet er voor de leek uit als een parachute, maar het is het niet. Tijdens de vlucht neemt het scherm de vorm van een vleugel aan.
Er zijn twee versies van paramotors: de voetstarter en de trike. Bij de voetstarter draagt de vlieger de motor als een rugzak op de rug en wordt er met de benen van de vlieger gestart en geland.
De paramotortrike is een soort driewieler waar de vlieger in zit. De motor zit dan gemonteerd op de trike zelf.

De vliegsnelheid is laag en het Nederlandse weer zorgt ervoor, dat er beperkt gevlogen kan worden. Soms weet je een uur van te voren nog niet of het weer wel of niet geschikt is. Je bent daardoor dus ook met de elementen van de natuur bezig.

Paramotorvliegen is door het lage brandstof gebruik (2 ½ - 4 liter per uur) en de strenge geluidseisen één van de milieuvriendelijkste gemotoriseerde luchtsporten. Hoewel het materiaal niet goedkoop is, is deze luchtsport voor een grote groep mensen bereikbaar.


Mensen, die paramotorvliegen ooit gezien hebben zijn over het algemeen erg enthousiast. Zeker als men meer van de achtergrond leert, aan welke eisen de vliegers en het materiaal moeten voldoen, hoe het in de wet geregeld is, etc. De tijd van vliegende grasmaaiers ligt ver achter ons. Paramotorvliegen is een moderne volwassen luchtsport geworden.