Overland Groningen naar Bodegraven

Op 28 oktober 2019 hebben Marcel de Kreij, Tineke van Oort en Bart Lablans een Cross Country paramotor vlucht ondernomen van 200 km, van Groningen naar Bodegraven. Hoe werd de trip gepland en ondernomen? Hieronder een beschrijving van Bart Lablans.

Al een jaar bespraken Tineke van Oort, Richard Poot en ikzelf de mogelijkheden van een lange vlucht dwars door Nederland. Iedereen die paramotor vliegt weet dat er logistiek wat zaken zijn om in de gaten te houden wanneer je niet land op het veld waar je opstijgt. Hoe verder die afstand hoe meer zaken je rekening mee moet houden en de conclusie is dat enige vorm van “ground-support” de zaken een stuk vereenvoudigen.

In de maanden voorafgaand aan de vlucht is er meermaals nagedacht over vluchtduur, afstand, brandstof verbruiken en moeten we dezelfde route terugvliegen? Lange vluchten zijn wanneer het thermisch is bijna niet te doen, dus hoogzomer is eigenlijk geen optie voor vluchten langer dan 2 uur en in dat geval zou de route in een ochtend en een avondvlucht moeten worden opgedeeld. Na een lange vlucht over Schiermonnikoog eerder dit jaar leek een lange vlucht door Nederland een eitje wanneer meer in het najaar word gevlogen.

Met mijn veld in Groningen en Tineke haar veld in Bodegraven waren een logisch begin en eindpunt van de route bepaald, afstand, 200 km. Met een verbruik van ongeveer 3,5 liter per uur en een tank van 10 liter op een Miniplane zou een vlucht op 1 tank betekenen dat we een gemiddelde snelheid van 70 km per uur zouden moeten vliegen, alleen met een harde rugwind een optie, een tussenlanding zou dus nodig zijn.

Tineke heeft ook een veld bij Dronten en verder zou daarbij het veld bij de strandhoeve een alternatief kunnen zijn. Afstand Groningen naar Dronten is 112 km en Dronten naar Bodegraven 88 km, voor de Strandhoeve gelden de omgekeerde afstanden.

Routes plande ik altijd in de online tool XCplanner, maar sinds zij de luchtruim optie hebben geschrapt is er wel wat extra uitzoek werk. Met XCplanner kan ik de route exporteren als .gpx file en in mijn hoogtemeter zeten (een skytraxx 2.1). De routes heb ik gemaakt met Dronten als waypoint en de strandhoeve als uitwijk alternatief langs de route.

Na wikken en wegen werd een kleine week voor de vlucht een mogelijke datum geprikt en besloten op basis van de voorspellingen de vlucht van noord naar zuid te doen. Richard bood aan ground-support te willen zijn en we hebben nog wat mensen benaderd waarvan Selwyn Brokke en Marcel de Kreij geinteresseerd waren en mee wilden. De avond ervoor is iedereen op Selwyn na, naar mijn huis in Groningen gemobiliseerd hebben we de plannen doorgesproken, de route gedeeld en de laatste weerberichten gecontroleerd, een 10 knopen noordwest op een zuidwest route, dwarswind dus.

De volgende ochtend zijn we inclusief Selwyn naar mijn veld afgereisd, de voorspelling en realiteit waren iets veranderd. Waar de voorspellingen WNW waren geworden, was de wind pal west. Wel zou de wind moeten gaan draaien. We besloten daarom van start te gaan maar de strandhoeve als noodzakelijke stop te overwegen.

Om kwart over 10, allemaal in de lucht, zijn we eerst vertrokken richting de west, maar de wind bleek ook steviger, tevens hingen er wat niet voorspelde buien boven het noorden. Tineke haar snelheid viel behoorlijk tegen en ze raakte al snel achterop. Toen een reeks buien in de buurt kwam moest Tineke een landing maken omdat ze deze niet meer kon ontwijken. Selwyn, Marcel en ikzelf konden de buien wel ontwijken, maar de lucht was wilder dan verwacht, niet overdreven gevaarlijk, maar voorbij een comfortabel niveau. Tineke liet zich ophalen door Richard terwijl wij doorvlogen.

Via de radioverbinding met Richard maakte ik duidelijk dat we de strandhoeve nodig zouden hebben als stop, Tineke zou daar weer aansluiten.
Na een hobbelige vlucht en behoorlijke schuin-tegenwind zijn we na 2 uur en 20 minuten met 85 km op de klok bij de strandhoeve geland. Het schommelen had Selwyn wat reisziek gemaakt en hij haakte hier begrijpelijk af.

Tijdens de lunch bespraken wij de opties en lettend op de wind die inmiddels aan het ruimen was en de route die wat zuidelijker zou zijn besloten we door te gaan en de paramotors weer vol te gooien voor de overige 115 km.

Het tweede deel bleek een stuk minder hobbelig en vooral de start was turbulent. Het zonnetje kwam er langzaam doorheen en het was een prachtige ervaring om het landschap beetje bij beetje te zien veranderen. Ook de snelheid was een stuk beter en zowel Marcel als ik vlogen met trimmers halfopen zodat we even hard vlogen als Tineke.

De wind in de rug hadden we uiteindelijk nodig omdat einde daglicht begon te naderen. Na 2 uur en 22 minuten stond ik in Bodegraven aan de grond en kort na mij landde Marcel ook. Tineke kwam vervolgens over de radio dat haar motor uitviel met nog 2 kilometer te gaan. Het bleek dat haar tank leeg was, welke net niet vol was gegooid.

Uiteindelijk hebben we in 4 uur en 43 minuten 200 km afgelegd op 1 dag met 1 stop. Een avontuur dat smaakt naar meer. Het volgende avontuur word alweer gepland.