Het was een rollercoaster afgelopen weekend. Op vrijdag 30 augustus zijn we de record op gaan bouwen. Het huidige record was een formatie met 12 mensen (een zgn 12-way) dus wij besloten als eerste een 14-way formatie te doen. Deze lag bij de eerste sprong, maar helaas waren de camera beelden te ver af om deze sprong officieel te jureren. Omdat wij wisten dat de formatie was gebouwd en we toch voor een groter record gingen, zijn we doorgegaan naar een 16-way, deze formatie werd gebouwd tijdens de tweede sprong op vrijdag en werd aan de jury voorgelegd. Terwijl zijn naar de beelden keken gingen wij weer omhoog voor een 18-way. Deze was helaas niet compleet. Een van de deelnemers had tijdens die sprong een reserve, moest zijn reserve parachute opnieuw laten vouwen en kon dus vrijdag niet meer mee springen. Omdat het doel toch was om richting de 20 te gaan en de 18-way formatie op een paar mensen na compleet was, besloten we de formatie aan te vullen tot 20 mensen. De eerste poging om een 20-mans formatie te vliegen mislukte en omdat het nu belangrijker was dat we wel een record van 20 neerzette, mocht er onverhoopt het weekend iets gebeuren waardoor we niet door konden, herhaalden we de sprong. Bij de tweede poging, de vijfde en laatste sprong van de dag, lag er een prachtige 20-mans formatie. Mike Pennock de judge on site liet ons weten dat zowel de 16-way als de 20-way record waren goedgekeurd.
Op zaterdag was het doel om zo snel mogelijk iedereen aan de formatie toe te voegen. Het laag hangende fruit was geplukt, nu moest er gewerkt worden. De sprongen gingen goed, iedereen kwam steeds dichterbij en we hoefden geen grote veranderingen meer te doen. We wisten dat het record nu binnen handbereik lag. Op zondag zou het tussen sprong 1 en 3 toch moeten gebeuren.
Zondag was het echt “crunching time”, we wisten dat we het konden, nu moesten we het laten zien. De eerste sprong ging goed, maar er was in een deel van de formatie een kleine “ontploffing” en twee mensen hadden hun grip losgelaten. Op de grond gekomen, keken we snel de beelden. Voordat de ene springer zijn grip loslaat, lijkt iedereen de formatie te pakken te hebben, MAAR de houding van de springer die onstabiel gaat is een beetje onconventioneel. De judge on site gaf aan dat deze foto wellicht niet goedgekeurd zou worden dus gingen we opnieuw omhoog. Bij de tweede sprong ging er weer iets mis. We zijn zo dichtbij. Ik zat te bedenken wat ik nog tegen het team kon zeggen om de concentratie terug te brengen. De judge vroeg of hij anders een kleine pep talk zou geven. Dat was een goed idee, met veel ervaring zowel nationaal als internationaal kon hij het team wellicht precies op de juiste manier het hart onder de riem steken. Hij opende de presentatie en begon te praten over hoe veel record hij al had beoordeeld en hoe goed we het in vergelijking deden, zo goed zelfs dat onze 24-way formatie net door de andere judges was goedgekeurd als een nieuw Nederlands Head Up Record.
Gesprongen met 25 parachutisten, waarvan een cameravlieger, uit twee Cessna Caravans van 15.000 foot op Skydive Hoogeveen.
Foto/video: Koen Olijerhoek
Groetjes, Kim
